الیاف پلی وینیلیدن فلورید (PVDF) با دو وزن مولکولی از طریق فرایند الکتروریسی تهیه شدند. در این فرایند، غلظت محلول الکتروریسی به شدت به فرایند ژله ای شدن بستگی دارد. همچنین، آن به طور تجربی کوچکتر از غلظت به دست آمده در روش تعداد راه حل گرفتاری محلول (SENA) بود. اثبات این ناسازگاری به وسیله خواص PVDF و محلولشان با DMF یعنی تبلور PVDF، تشکیل میکروژل و تجزیه spinodal توضیح داده شد. این عوامل باعث ایجاد ثبات در جت مایع شدند. همچنین، ژل اولیه از تشکیل فیبر با انسداد سوزن سرنگ با Mw=180,000 g/mol و تجزیه spinodal کمک به تشکیل فیبر با قطرات جدا شده فاز غنی از پلیمرهای با Mw=275,000 g/mol می کند. در نهایت، یک طرز کار و مکانیزم برای الکتروریسی از این راه حل پیشنهاد شد.